یواشکی سیگار میکشم،

یواشکی مینویسم،

یواشکی مشروب میخورم،

یواشکی گریه میکنم،

حتی خاطراتم را یواشکی مرور میکنم،

تا مبادا خم ابرویم سوالی شود برای پدرم،
برادرم،

پدری که همه چیز دخترش را در خانه خلاصه میکند،

برادری که فقط از مردانگی بازوانش را به ارث برده،

راستی بهتر نیست بعد از مرگم در اتاقم دفنم کنند.

نظرات شما عزیزان:

مهشاد

ساعت15:46---6 مرداد 1392

- [ایمیل]

سلام مهدی جان تمام مطالبت واقعیت و من خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: