نمی دانم دوستش دارم یا نه؟!

با هم قدم میزنیم

با هم میخوابیـم

دلم که میگیرد، آغوشش را بـــاز می کنـــــد

و بر گونه هایم بوسه میزند

اما نمی دانم دوستش دارم یا نه؟!

” تنهاییـــــم را ” . . .

یه وقتایی دلت میخواد
یکی از پشت سر چشماتو بگیره و ازت بپرسه :
اگه گفتی من کی ام ؟
تو هم دستاشو بگیری و بگی:
هر کی هستی فقط بمون…

بــه ایــن فـکــر مـیـکـنم
لالایـــی هــای ِ مـــادرم
زیــر ِ کــدام بـالشتکــ ِ کـودکــی هــایـم جــا مانــده؟
شـایـد هــنـوز بـشـود آســوده خــوابـیـد…

من ؛
از این منـی ،
که هر لحظه دلتنگِ توست …
مُتنفـــــــــرم !

اگر گریــه نمیکنـــم فکــر نکن از سنگـــــم !
مــن مـــــرد هستم …
تنهـاییــ قـدم زدنم از گریـه کردنـ دردنـاکــــ تـــر استــ...

وقـتـی ..
خــواب ..
بــــرایِ فــــرار از “بیــــداری” بـــاشـد !
تمــــــام شـــده ای !

بــاران ..
فـــقط ..
همین جایی از قصّه ،
که من ایستاده ام می بـــارد !
دو قدم این طرف تر ..
دو قدم آن طــرف تر ..
همیشه آفــتـاب است !

لج میکنم . . .
بد اخلاق میشم !
نه چیزی میبینم ،
نه چیزی میشنوم ،
نه چیزی میگم !
دست خودم که نیست
تو که نباشی ، زندگی باید به کامِ من تلخ بشه . . . !

این روزها تلخ می گذرد ، دستم می لرزد از توصیفش
همین بس که :
نفس کشیدنم در این مرگِ تدریجی، مثل خودکشی است
با تیغِ کُند...

تقــویمِ امـسال هـــم..
بـا تقـــویــمِ پــارسال..
هیـــچ فــرقـی نمیـــکند..
وقتـی..
زنـــدگی..
تــا اطّـلاعِ ثــانــوی ..
تعــطــــــیل اسـت !

خدایــــــــــــــــــا …
به حد کافی خیال بافتم …
و تنم کردم …
یه کم واقعیت شیرین …
لطفا …

تا دلت بخواهد بغض دارم

تا حدی که به بغض هایم خمس تعلق میگیرد . . .

بودن یا نبودنت مهم نیست

آنقدر دوستت دارم که به حضورت نیازی نیست

همانند خدا که هست

اما نیست

به روزها دل مبند. روزها به فصل که می رسند، رنگ عوض می کنند.

با شب بمان. شب گرچه تاریک است ولى همیشه یکرنگ است . . .

از تنهایی هایم یاد گرفتم

جلوی تنها پسری که زانو می زنم، پسرم باشد.

آن هم برای بستن بند کفش هایش . . .

رفتــم گفتـم از “خـــــیرش” مـی گــذرم

شنیـدم کـه زیــر لب گُفـت از “شــــــرش” خــلاص شـدم . . .

” دل ”

اتفاقی ترین اشتباه دنیاست !

بسته میشود آنجا که نباید

کنده میشود از جایی که نباید . . .

طناب را به گردنم انداختند.

گفتند:آخرین آرزویت...

گفتم:دیدار یار...

گفتند : خسته است !

راستش تا صبح طنابت را بافته است!!

از آش روزگار چنان دهانم سوخت!!!

که از ترس

"آب یخ"

را هم فوت میکنم...

زیر سیگاری پر از سیگار
یک لیوان
یک استکان چای نصفه
یک جیگر سوخته
یک خستگی تکراری ...

بگذار مرز تنهایی را رد کنم …

ببین گذرنامه ام فقط مهر لب هایت را کم دارد …

تو رفته‌ای

و من از تنهایی

ککَم هم نمی‌گزد دیگر!

حالا باز هم بگو دروغ گفتن بلد نیستی

خــواب هـایِ تـو

هـر شـب از سـرِ کـابـوسِ تـنــهـایـی مـی پـرنـد

مـی نـشـیـنـند

رویِ پـلـکــــ هـایـم تـعـبیـر مـی شـونـد …!

درد تنهایی کشیدن

مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی‌ روی کاغذِ سفید

شاهکاری می سازد به نامِ دیوانگی !

و من این شاهکارِ را به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خریده ام

تو هر چه میخواهی‌ مرا بخوان

دیوانه

خود خواه

بی‌ احساس

نمی فروشــــــــــم​ !

میان این همه مفاهیم پیچیده ریاضی تنها حکایت اعداد فرد را خوب آموخته بود

” فرد ” آن یک نفر است که وقتی زوج ها با هم میروند،

او باید یک تنه جور تنهایی اش را بکشد