همین که با منت هم هستـی کافیست !
نیستی ات نیست ام می کند . . .

هوای مُردن بیخ گوش من است !
همانجایی که روزی رد نفسهای تو بود . . .

نه بهار با هیچ اردیبهشتی
نه تابستان با هیچ شهریوری
و نه زمستان با هیچ اسفندی اندازه پاییز به مذاق خیـابانها خوش نیامد ؛
پائیز مهری داشت که بر دل هر خیابان می نشست !

باید بازیگر شوم ، آرامش را بازی کنم . . .
باز باید خنده را به زور بر لبهایم بنشانم . . .
باز باید مواظب اشک هایم باشم . . .
باز همان تظاهر همیشگی : ” خوبم . . . ”

بـزرگ تـر کـه شـدم ..
داسـتـانـی خـواهـم نـوشـت کـه کـلـاغ هـایـش قـصـه بـبافـنـد و
آدم هـا را بـه هـم بـرسـانـنـد!

یــــــــک روز
به خودت می آیـــــی
آن روز می فهمـــــی خــــــودت را
به پـــــای کســـی کـــــه هیـــــچ وقــــت
پیـــــشت نبـــــــوده ، پیـــــر کــــردی …

گاهی حــــرف ها وزن ندارد …
ریتم ندارد …
آهنگ ندارد …
اما خوب گوش کن …
درد دارند …

هیچ قــــطاری از این اتــــاق نمی گذرد
من اینجــــا نشسته ام
و با همین سیـــــ ـگار
قــــطار می آفرینم
نمی شنـــوی …!؟
سرم دارد سوتــــــ ــ ـ می کشد …

میتــــرسم…
میترســم کســـی بــویِ تنـــت را بگیـــرد،
نغمـــــه دلـــت را بشنـــــود،
و تــــــو، خـــو بگیــــری بــه مانــدنــــش!
چــــه احســـاس ِ خــط خطـــی و مبــهمی ست،
ایــــن عاشقـــــانـــه های ِحســـــودیِ مـــن!

هـی تـو...
مـن کـه زاده ی تـنـهایـیـم ، خـدا تـو را بـرای او نـگـه دارد

هیس …
حواس تنهایی ام را با خاطرات باتو بودن پرت کرده ام
بگو کسی حرفی نزند
بگذار لحظه ای آرام بگیرم …

فرداکه بشه کودک نداشته ام رابغل میکنم وتو رانشانش خواهم داد،

وبابغض بزرگی خواهم گفت:

ببین…ببین درتمام رویاهایم او مادر توبود!.

خدای من خداییست که اگرسرش فریاد کشیدم،

به جای اینکه بامشت به دهانم بزند

باانگشتان مهربانش نوازشم میکندو میگوید

میدانم جزمن کسی نداری!

-خدایا..شرمنده ام!

خدایابس است دیگر..

من غلط کردم

آن روز که بهت گفتم:”خدایامنو به حال خودم بگذارمیخواهم زندگی کنم”

خدایا هرکاری میخواهی بکن،

امادوباره مرا بغل کن!...

تقصیــــر از مــــن استـــــــــــ ...

آن زمـــان کــــه گفتــــــــی ...

قـــــــــول بــــــده همیشــــه کنـــــارم بمــــانـــــی ...

یــادم رفتـــــــ بپــــــرســـــــم ...

  کنــار خودتــــــــــــ یا خاطـــــره هایتـــــــــــ ...

باور کن من هرگز لایق دوستت دارم های تو نبودم ؛

ملتمسانه از تو میخواهم :

دوستت دارم هایت را به کسی بگویی که لایق دروغهایت
باشد …

حـــــواسمون بـــــاشه دل آدمه!

شـــــیشه نـــــیست کـــــه روش، هـــــا کـــــنیم

بـــــعد روش قـــــلب بـــــکشیم

و....

وایـــــسیم آبـــــ شـــــدنشو نـــــگاه کـــــنیم

و کـــــیف کـــــنیم!

رو شـــــیشه ی نـــــازک دل آدمـــــا

اگـــــه قـــــلب کـــــشیدی...

بـــــاید مـــــردونه پـــــاش وایـــــسی!

زندگـــــی

“زندگی” بـه من آموخــــــت . . .

آدمهآ نـه ” دروغ ” می گویند

نه زیر ” حرفشــــان ” می زنند .

اگر ” چیــــــزی ” می گویند . . .

صرفا ” احساسشان ” درهمان لحظه سـت

نبـایـد رویش ” حســــــــآب ” کرد . . .

حوا که بغض کند خدا هم اگربرایش سیب بیاورد باز چیزی جز آغوش آدم آرامش نمیکند...

ضبط میکنــم تمــام حــرف هــایــت را

نــَ بــرای روزهای بی تـو بـودن

صدایتـــ انقدر ارامــم میکـند کــِ یـادم میـرود بایـد نفس بکشــم !!!

  اینجــا صـدای پـا زیــاد می شنــوم...!
    امــا هیچکــدام تــو نیستــی ...!
    دلــــــم ؛
    خـوش کرده خــودش را بــه ایـن فکــر ؛
    که شایــد ؛
    پابرهنه بیایی ...

" تـــو "

دو حرف بیشتر نیســـت ،

کلمه ی کـــوتاهی کـه برای گفتنش ..

جانم به لب رسید و ناتمام ماند ..

تمام چیزی که باید از زندگی آموخت ،

تنها یــــک کلمه است

"میگذرد" 

ولی دق می دهد تـــــا بگــــــــــــذرد..